برای زندگی می‌نویسم

یه مامان
سلام خوش آمدید

کارتن های موبایل

دوشنبه, ۵ مهر ۱۴۰۰، ۱۰:۰۹ ق.ظ

همه جا را دنبالش گشتیم،وقتی میگویم همه جا؛ یعنی ریز به ریز سوراخ سمبه های خانه را وحتی انباری منزل مادرشوهر را.

چهار ماه بیشتر است که بی استفاده کنج خانه افتاده اند.

نه اینکه نشود استفاده شان کرد میشود،سالمند اما یک سری تعمیرات نیاز دارند.

ما هم بی خیال تعمیرات شدیم و تصمیم گرفتیم خودمان را (زن و شوهر) به دو عدد گوشی نو مهمان کنیم.

آقای تعمیراتی موبایل،موبایلهایمان را روی هم یک میلیون تومان میخرید؛اما شرطش این بود که کارتنش باشد.

کارتنش نبود ؛همه جا را گشتیم .نبود که نبود.

جای کارتن موبایل ها کنار سشوار بود.و هربار بعد از استحمام چشمانمان به جمالش روشن میشد.

اما حالا نبود.

تصمیم داشتم با یک میلیونی که از فروش موبایل های قدیمی نصیبم میشود، یک اسکیت برد بخرم.

کنار اسکیت برد سبز پسرکم بگذارم و از هیجانش ذوق مرگ شوم.

دستان همدیگر را بگیریم و با هم الفبای اسکیت برد سواری را یاد بگیریم.

نقشه هایم نقش بر آب شد.

موبایل ها را گذاشتیم کنج کمدی و به انتظار پیدا شدن کارتنشان نشستیم که پیامی از دوستی رسید؛یک اسکرین شات از گفتگوی یک کودک کار با یک خاله مسئول.

شنبه 11 سپتامبر :

سلام خاله جان،خاله مدیرمون داره کلاس بندی میکنه.خاله امیدم به خدا و بعدش به شماست .چی شد گوشی پیدا نکردید.

پیام بی جواب ماند.

10 روز بعد ، دوشنبه 20سپتامبر:

سلام خاله جان کلاس ها شروع شد من گوشی ندارم.چیکار کنم .یک گوشی تهیه نکردید سه تامون نداریم کلاس هامون شروع شد خاله.

پیام بی جواب ماند.

چهار روز بعد، جمعه 24 سپتامبر:

سلام خاله جان خاله جون کلاس ما شروع شده نمیتونم درس بخونم چونکه گوشی ندارم و فردا باید تو کلاس حاضر باشیم ولی من نمی تونم حاضر باشم خاله .چون که گوشی ندارم خاله.

میشه زودتر گوشی اوکی کنید.

ببخشید که مزاحم شدم خاله.

میشه جواب پیام من را بدید

هم کلاسی هام همه دارن درس میخونن

 

دینگ دینگ ...

روی صفحه گوشی پسرک قصه یک پیام ظاهر شد : باشه پسرم تلاشم رو میکنم

 

درد دارد این قصه؛

اشک می آورد این قصه؛

دیشب یاد موبایل های نیازمند به تعمیر خودمان افتادم و کارتن هایی که پیدا نشدند.

برای تعمیرشان هزینه ناچیزی نیاز است که برای من تنها زیادی است و نیست که بتوانم پرداختش کنم.

باید این مطلب را با دوستانم در خیریه مهرآفرین در جریان بگذارم.حتما با کمک یکدیگر میتوانیم هزینه تعمیرات را بپردازیم و خنده را به لبان دو کودک عاشق درس خواندن بیاوریم.

کودکی که شاید پزشکی شود و در آینده نجات دهنده حال ما و عزیزان ما.

کودکی که شاید مخترعی شود و جهان را با اختراعش تکان دهد.

کودکی که شاید نویسنده ای شود که ....

و ...

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
برای زندگی می‌نویسم