چالش 50 روزه

دیشب بهم پیشنهاد داد که علاوه بر پخش قرآن شبانه واسه پسرا،شعرخوانی هم بذاریم.

حافظ ،سعدی،اخوان ،مولوی و هر شاعری که با شعرش ارتباط برقرار میکنیم.

گفتم خیلی هم خوب،خب بخون صداتو برام بفرست شب که خوابیدند براشون بگذارم.

گفت نه .

حوصله از اصرار خارج بود.

یک برنامه دانلود کرد که شعرهای حافظ رو میخوند و من هم به همون راضی شدم.

شب وقتی محمدصدرا خوابید برنامه رو باز کردم و روی غزل اول حافظ "الا یا ایها الساقی ..." کلیک کردم.

خوشبختانه برنامه شعرها رو تا نصفه میخوند  و تمام.

چرا خوشبختانه ؟

چون یه بهانه داد دستم برای خوانش شعر خوانی با صدای خودم.

کاری که سالهاست میخوام انجامش بدم و ندادم.

شاید این 50 روز فرصت مناسبی باشه برای بیشتر ارتباط گرفتن با شعرهایی که دوست داشتم، درست بخونم و همیشه پشت گوش مینداختم و به قولی میگفتم : حالا وقت هست.

راستش دیگه حالا وقت نیست.

وقت رو دریابیدی دریابیدی؛ درنیابیدی رفت که رفت.

یعنی میتونم در این 50 روز 50 شعر بخونم برای پسرا ؟!

به همین بهونه بگم ، تولدم نزدیکه  و دلم یه کادوی تولد خاص میخواد.

"دیوان سهراب سپهری" جاش توی خونه ما خالیه.