ثبت لحظه ها لزوما نباید به کار کسی بیاید و قطعا هم نخواهد آمد؛جز به کار خودم.
دلیلم برای نوشتن و ثبت لحظه هایی که به یک ساعت هم نکشیده فراموش خواهند شد،
مرور رفتارها و اتفاق هایی هست که باعث شخصیت سازی میشه؛شخصیت من و پسرها.
آنجایی که مستاصل میشوم و نمیدانم باید چه کار کنم؟!
بیام و ببینم قبلا چه کار کردم ،جواب گرفتم؟
از چه راهی رفتم و جواب نگرفتم؟!
خب فکر کنم بعد از این مقدمه چینی کوتاه، دیگه وقت قصه امشب شده:
بعد از هزار مدل بازی پوشیدن جوراب و انواع و اقسام حواس پرتی ها ،همچنان
لنگه به لنگه
- ۰ نظر
- ۲۶ خرداد ۰۰ ، ۲۳:۲۱